Source text in Spanish — View comments about this source text » | Translation #15322 |
- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos». - «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos». - «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca». - «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello». - «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada». - «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad». - «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto». - «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo». - «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto». - «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz». | - «Φιλοδοξούμε να γίνουμε αυτό που ουσιαστικά είμαστε, αλλά όσο νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε, τόσο μας διακατέχει η πλήξη αυτού που πραγματικά είμαστε». - «Τα μοναδικά χέρια στα οποία θα αφηνόμασταν για μια ολόκληρη ζωή είναι αυτά των Αφροδιτών που έχασαν τα χέρια τους». - «Ένα αδύναμο φως, για να φτάσει στο έδαφος, μουτζουρώνει με κιμωλία τα περιγράμματα και τις άκρες των σπιτιών που μοιάζουν ξενυχτισμένα, και αναγκάζει να ξεπροβάλουν μέσα από τα σεντόνια τους τα γυμνά σύννεφα που τυλίγονται με κιτρινωπές και πρασινωπές γάζες και περιβάλλονται, τέλος, από έναν λευκό χιτώνα». - «Δεν θα υπάρξουν ποτέ άλογα ικανά να ρίξουν κλοτσιές που παραβαίνουν, ευθέως, τους νόμους της προοπτικής και έχουν, παράλληλα, μια πιο ισορροπημένη έννοια της σύνθεσης, παρά οι κλοτσιές που ρίχνουν τα ηρωικά περτσερόν του Πάολο Ουτσέλλο». - «Δεν αδημονώ για τίποτα, όσο διαρκεί η στιγμή της αιωνιότητας που είναι τα πάντα, όταν δεν θέλω τίποτα». - «Ακόμα και αν αλλάξουν οι αντιλήψεις μας για τη Ζωή και τον Θάνατο, έφτασε η στιγμή να καταγγείλουμε την τεράστια απάτη των «Μενίνας» που — ενώ είναι οι ίδιες οι «Μενίνας» με σάρκα και οστά— κρέμασαν μια ταμπελίτσα που γράφει Βελάσκεθ, για να μην ανακαλύψει κανείς το αυθεντικό και αιώνιο θαύμα της αθανασία του». - «Η ανατομή των ματιών του Μονέ θα αποδείκνυε ότι τα μάτια του Μονέ είναι σαν της μύγας. Μάτια που έχουν καταληφθεί από αμέτρητα ματάκια, τα οποία διακρίνουν με καθαρότητα τις πιο λεπτές αποχρώσεις ενός χρώματος, αλλά, ως αυτόνομα μάτια, αντιλαμβάνονται τις αποχρώσεις αυτές ανεξάρτητα, δίχως να καταφέρνουν να δουν το σύνολο συνθετικά». - «Η συσσώρευση αλητείας και μπουρδέλου, χρήσης και κατάχρησης λούστρων, γλοιώδους συναισθηματισμού, μαυρισμένου ματιού, οργής και αναίτιας θλίψης —εκεί βρίσκεται η πάμπα… μακριά από τον ιθαγενή… η κένα... το τύμπανο— που τεντώνεται και τραγουδά τα ακόρντα του ταγκό πoυ αυτοσχεδιάζει κάποιος κακοποιός». - «Οι κυβιστές έσωσαν τη ζωγραφική από τα ρεύματα του αέρα, από τις ακτίνες του ήλιου που απειλούσαν να τη λιώσουν, αλλά —κλείνοντας ερμητικά τα παράθυρα που με τόσο ζήλο είχαν ανοίξει οι ιμπρεσιονιστές— την εφοδίασαν με τέτοιο πλήθος συνταγών, με τόσο μεγάλη ποσότητα ρουφηχτρών που λίγο έλειψε να την πνίξουν και να την αφήσουν χωρίς σάρκα, σαν έναν σκελετό». - «Οι ρωμαϊκές προτομές θα ήταν ανίκανες να σκεφτούν, αν ο χρόνος δεν τους είχε καταστρέψει τη μύτη». |