- Żaden wstyd - panna Inez pochyliła się nad szklaną ladą zapominając o swych ciastkach - Sama się czuję nieszczególnie. To ta moja stopa.
- Bożeż, chciałabym mieć takie szczęście. Mnie połamało w łokciu.
- Łoj, nie - odpowiedziała panna Inez ze szczerym współczuciem - Mój biedny tatko to miał. Robiliśmy mu nasiadówki w wannie z ukropem.

===
No to ja też zachowam równowagę płci ;-D
Ale i tak moja odpowiedź jest lepsza. ;-P
Tyle że punkty, tradycyjnie, otrzyma któraś z gorszych odpowiedzi. :-(
Ehhh, żizn'

"Czyż to nie straszne?", panna Inez przechyliła się przez szklaną gablotę, zapominając zupełnie o ciastkach. "Ja sama też czuję się kiepskawo. To ta moja stopa."
"Jezusie, żebym to ja miała tyle szczęścia! W łokciu mi strzyka."
"Ojojoj!", zawołała ze szczerym współczuciem panna Inez. "Mój stary biedny tatulo też to ma. Każemu mu zanurzać się w balii z wrzątkiem."

- Czyż to nie okropne? – Panna Inez pochyliła się nad szklaną gablotą, zapominając o ciastkach. – Ja też nie najlepiej się czuję. Te moje stopy...
- Boże! Chciałabym mieć tyle szczęścia! Ja mam artretyzm w ramieniu.
- Och, nie! – zawołała panna Inez ze szczerym współczuciem.
- Mój biedny stary tatuś też na to cierpi. Każemy mu przesiadywać w wannie z ukropem.

-Ach, jaka szkoda. Panna Inez przechyliła się przez ladę i zapomniała o ciastkach. - Ja sama się też nie czuję zbyt świetnie. To przez stopy.
- Boże! Żeby tylko! Mnie dokucza artretyzm w łokciu.
- No nie! powiedziała panna Inez ze szczerym współczuciem.
- Mojego biednego tatka też boli. Każemy mu usiąść w wannie z gorącą wodą z solami.