Deze formulering omvat enerzijds de definitie van participatie van de Internationale Classificatie van het menselijk Functioneren (ICF): 'iemands deelname aan de samenleving'. Maar ook omvat deze formulering het feit dat de mate waarin en de manier waarop iemand wenst deel te nemen aan de samenleving per individu verschillend kan zijn (Cardol, 20012). Er zijn verschillende aspecten van participatie te onderscheiden. In deze ontwerpstudie gaan we vooralsnog uit van de volgende participatiegebieden: wonen, onderwijs, arbeid, gebruik van goederen en diensten, sociale participatie, functioneren in sociale relaties, vrije tijd en vervoer3 (Nivel)

​​​Naast een indeling van de standaard op het interoperabiliteitsmodel is er in het overzicht standaarden ook een verdere detaillering toegepast naar type standaard. Vooral op de Informatielaag zijn veel verschillende soorten standaarden beschikbaar. Daarin kan deze onderverdeling behulpzaam zijn. Classificatie Classificatie is een terminologiestelsel waarin concepten en termen op basis van gemeenschappelijke kenmerken zijn ingedeeld. Een voorbeeld is de internationale classificatie van het menselijk functioneren (ICF). (Nictiz)

Internationale classificatie van het menselijk functioneren – ICF Wat is de ICF? Engelstalige benaming: ICF, International Classification of Functioning, Disability and Health Nederlandstalige benaming: ICF, Internationale classificatie van het menselijk functioneren De ICF is een begrippenkader (een soort woordenboek) waarmee het mogelijk is het functioneren van mensen en de eventuele problemen die mensen tijdens het functioneren ondervinden te beschrijven. Daarnaast wordt ook gekeken naar persoonlijke factoren en factoren van buitenaf die hierop van invloed kunnen zijn. Met andere woorden de ICF beschrijft hoe mensen omgaan met hun gezondheidstoestand. Iemands gezondheid is met behulp van de ICF te karakteriseren in lichaamsfuncties en anatomische eigenschappen, activiteiten en participatie. Gezondheid is aldus te beschrijven vanuit lichamelijk, individueel en maatschappelijk perspectief. Aangezien iemands functioneren - en problemen daarmee - plaatsvinden in een bepaalde context, bevat de ICF ook omgevingsfactoren. De ICF is een aanvulling op de ICD1 classificatie van de ziekten (International Classification of Diseases). De ICF en de ICD zijn complementair. Het is de bedoeling de beide classificatiesystemen samen te gebruiken. De ICD-10 voorziet in termen voor ziekten, aandoeningen en andere gezondheidsproblemen en de ICF in termen voor het beschrijven van het menselijk functioneren vanuit 3 verschillende perspectieven. Door gegevens over de ziekte of de stoornis te combineren met gegevens over het menselijk functioneren2 krijgt men een ruimer en zinvoller beeld van de gezondheidstoestand van een individu of populatie. Deze gegevens liggen aan de basis van besluitvormingsprocessen. (sig-net)