Σύμφωνα με τους κανόνες της διωνυμικής ονοματολογίας:
http://el.wikipedia.org/wiki/Διωνυμική_ονοματολογία
έχουμε το όνομα του γένους (Quaesitosaurus), το οποίο παραμένει μία λέξη, και το όνομα του είδους, π.χ.
Quaesitosaurus orientalis
Δεν κάνουμε το όνομα του γένους δύο λέξεις.
Οι δεινόσαυροι έχουν συνήθως ονόματα από ελληνικές λέξεις, είναι εξαιρετική η περίπτωση αυτή με λατινική λέξη στην ονομασία του γένους, αλλά όχι σπάνιος ο συνδυασμός στην ονοματολογία γενικά.

Παλιά υπήρχαν αντιστοιχίες λατινικών και ελληνικών όρων, π.χ. δεν θα πούμε την αγριόχηνα "βράντα" επειδή στα λατινικά το γένος είναι Branta. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες γλώσσες, δεν κρατούν το λατινικό στην καθημερινή γλώσσα όταν είχαν όνομα για τα ζώα και τα φυτά προτού έρθει ο Λινναίος.

Σε όλες αυτές τις νεόπλαστες ονομασίες ωστόσο οι επιστήμονες κρατούν το λατινικό και κάποια τα μεταγράφουμε σε εκλαϊκευμένα κείμενα και ακόμα και τα εκδημοτικίζουμε (και μπερδεύουμε και τα γένη και γίνεται ένα αλαλούμ, βλ. αρχαιοπτέρυγα στην ελληνική Βικιπαιδεία).

Την ελληνική λέξη την προσαρμόζουμε στην ελληνική απόδοση, π.χ. ο Iguanodon γίνεται Ιγουανόδους, αλλά τη λατινική δεν τη μεταφράζουμε αν δεν υπάρχει απόλυτη αντιστοιχία (χρωστάω τα παραδείγματα, θα χρειαστεί ψάξιμο).

Όπως γινόταν με τους διάφορους τίτλους και αξιώματα στο Βυζάντιο, όταν δεν έχουμε αντίστοιχο, μεταγράφουμε. Δεν θα επιχειρήσουμε να τον ονομάσουμε, π.χ. Απιθανόσαυρο, επειδή έτσι δεσμεύουμε ελληνική λέξη και δεν αποκλείεται να έρθει μεθαύριο κάποιος και να φτιάξει το Apithanosaurus :)

Θα μεταγράψουμε και μάλιστα, λατινικά είναι, μπορούμε να κρατήσουμε και το σύστημα μεταγραφής των λατινικών, με «αι» για το «ae». Οπότε: καισιτόσαυρος. Αυτό που τυχαίνει να προτείνουν και εδώ:
http://el.science.wikia.com/wiki/Δεινόσαυροι_\Κατάλογοι
(χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσουμε με όλες τις επιλογές τους).