Service Régional d’Enquêtes

17:46 Sep 19, 2010 

Jeżeli chodzi o zagraniczne nazwy własne, które nie mają utartych odpowiednich w języku polski - zawsze zostawiam je w oryginale, ale dodaję tłumaczenie w nawiasie (rzadziej w przypisie). Zależy mi na tym, aby odbiorca mógł przy pierwszej lekturze tłumaczenia jak najwięcej informacji uzyskać.

Z nazwami geograficznymi nie mam problemu - w adresach pozostawiam oryginał tłumacząc jedynie nazwę państwa.

Na co dzień nie mam do czynienia z terminologią prawniczą (poza FIDICiem), ani celną, stąd też moje pytania dotyczące terminów, które Szanownemu Koleżeństwu mogą wydać się proste i oczywiste. (Klient w kilkudziesięciu stronach dokumentacji technicznej przemycił mi pismo swojego adwokata...)

17:19 Sep 19, 2010 

Kontynuując wątek, polskie nazwy własne geograficzne znajdujemy w wydawnictwie: Polskie nazwy geograficzne świata
(Państwowa Służba Geodezyjna i Kartograficzna).

16:23 Sep 19, 2010 

Propozycja Ossetty jest bardzo dobra, ponieważ mamy do czynienia z nazwą własną.

Pełna nazwa własna tego rodzaju występuje zawsze jako umiejscowiona, więc jedyna dla danego desygnatu. Jak wiadomo, aby ekwiwalent nazwy własnej mógł być użyty w innym języku, musi on wystepować w dokumencie stwierdzającym "tożsamość" organu, instytucji, przedsiębiorstwa itp. Na przykład w odniesieniu do niektórych polskich instytucji, przedsiębiorstw, można używać ekwiwalentów w językach obcych, jeśli wystepują one również w dokumentach ich ustanowienia, utworzenia, zarejestrowania. W pozostałych przypadkach w tłumaczeniach przysięgłych należy używać nazwy własnej, a dla opisu podać w nawiasie jej tłumaczenie na język, na których tłumaczymy.